Αφήσαμε ανοιχτούς λογαριασμούς

αδελφέ μου,

και το πληρώσαμε.

Πολύ ακριβά το πληρώσαμε.

Μέτρησε τις μανάδες που μαυροφόρεσαν,

μέτρησε αυτούς,

που ακόμα ξυπνούν την νύχτα

και ουρλιάζουν,

μέτρησε τα σημάδια στα κορμιά μας,

τις λέξεις που μπόρεσε ν' αρθρώσει,

αυτός που του σκοτώσαν τη λαλιά.

Και τώρα μας ζητούν να συγχωρήσουμε.

Όχι αδελφέ μου,

πολλά χρέη έμειναν ανεξόφλητα.

Βασάνισαν του παππούδες μας,

και συχωρέσαμε.

Αφήσαμε ανοιχτούς λογαριασμούς

Μάτωσαν τους πατεράδες μας,

και το ξεχάσαμε.

Ομως τώρα τέλειωσαν τα ψέματα.

Τώρα,

με ανοιχτές πληγές,

τώρα,

που ο πόνος ακόμα

φρικιάζει στις ράχες μας,

τώρα θα ξοφληθούν

οι λογαριασμοί μας.

ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ

Να ’σαι πάλι μες στην αγκαλιά μου
Λες και τίποτε δεν έγινε ως τα χτες
Ζεις και πάλι λες με τα φιλιά μου
Γιατί δεν με πρόδωσες ποτές

 Και ξεxνώ ο δόλιος την χαρά μου
Πάνω στης ζωής μου τις σκιές
Είσαι οριστικά πάλι κοντά μου
Και συγγνώμη μου ζητάς αν τάχα φταις

Να που συναντιούνται οι ζωές
Και ο κόσμος μας απέραντη πλεχτάνη
Από αρνήσεις, καταφάσεις και σιωπές

Από αγάπη που κερδίζει και δεν χάνει

Όλα όσα μας χώριζαν ως χτες
Είναι μια κατάρα ξεγραμμένη
Κοίτα με κατάματα και δες
Τ’ όνειρό μου απόψε δεν πεθαίνει

Ας πιούμε...

Πιάσε μια νιφάδα ουρανού
και λίγη βότκα,
βάλε έναν έρωτα τρελού
και λίγη σόδα,
μέτρα δυο τζούρες για να πιω
και λίγη ζάλη,
ρίξε με στα πέλαγα του νου
και πέσε πάλι.

"Έτσι γυρνάνε τα βράδια της καρδιάς μου,
μες τα κεριά που καίνε στην ψυχή,
άστρα οι σκέψεις που σου αποστέλνω,
νιώσε με λίγο θα σου χρειαστεί."

Πιάσε ένα δάκρυ τυφλού
κι λίγη γεύση,
βάλε το πάθος του πιστού
και λίγη σκέψη,
μέτρα δυο τζούρες για να πιω
και μι'αμαρτία,
πέσε στη πίστα του χορού
ζήσ' άλλη μία.

"Έτσι γυρνάνε τα βράδια της καρδιάς μου,
μες τα κεριά που καίνε στην ψυχή,
άστρα οι σκέψεις που σου αποστέλνω,
νιώσε με λίγο θα σου χρειαστεί."

{Σε σκέφτομαι και κάθε βράδυ ταξιδεύω,
σαν σου μιλώ τα χέρια σου μ'αγγίζουν,
δεν είσαι εδώ και όμως σε πιστεύω,
μιά μέθη αναμνήσεων μες το χορό
λείπεις από την ζώντανή ζωή μου,
τ'όνειρο όμως μαζί σου το βλέπω
κι ακόμα και αν χάνεσαι μες την αυγή μου
σαν άστρων αστέρι θα σε ζητώ}

"Έτσι γυρνάνε τα βράδια της καρδιάς μου,
μες τα κεριά που καίνε στην ψυχή,
άστρα οι σκέψεις που σου αποστέλνω,
νιώσε με λίγο θα σου χρειαστεί."

ΜΠΟΡΩ...

Μπορώ να βάλω τραγούδια στη σειρά
να παίζουνε για μήνες
μήπως και εσύ συγκινηθείς
και πάρω νέες ελπίδες

Μπορώ να βάλω στίχους να ακούς
που θα μιλούν για πόνο
ή φράσεις ατελείωτες
για τον γιατρό τον χρόνο

Αυτό που νιώθω για εμάς / δεν λέει να ξεχάσει
αυτή η επίμονη καρδιά / που εσύ την είχες πάρει
-
αυτό που έχω στο μυαλό / κολλάει πάλι πίσω
σ'εκείνο τ'όμορφο παρόν / που δεν θέλω να σβήσω

Μπορώ να πιω όσα ποτά
να λιώσω στο μεθύσι
μπας και αφήσω το πιο πριν
και σβήσει λίγο η θλίψη

Μπορώ να βρω άλλη αγκαλιά
να νιώσω πιο γυναίκα
ή από εσένα να χαθώ
να βρω πάλι εμένα.

Με μία φράση έκανες να πέσουν οι άμυνες μου,
μα εσύ και αν δεν την τήρησες, σ'αγάπησα άγγελε μου
τώρα εμένα προσπαθώ και πάλι ν'αγαπήσω
γιατί πίστευα πως για μένα αρκεί κι ας είν' ώρα να φύγω

Αυτό που νιώθω για εμάς / δεν λέει να ξεχάσει
αυτή η επίμονη καρδιά / που εσύ την είχες πάρει
-
αυτό που έχω στο μυαλό / κολλάει πάλι πίσω
σ'εκείνο τ'όμορφο παρόν / που δεν θέλω να σβήσω

Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ...

Σιγά , σιγά τούς λησμονώ
ακόμα και τα τηλεφωνήματα
αραίωσαν
Ας ζήσουν όπως διάλεξαν
κι ας περάσουμε το υπόλοιπο
αναίμακτα
Η χάρη που μας δόθηκε στα νιάτα μας
ξεψύχησε
Σε κάθε βήμα λέοντες μας
σκάβουν το λάκο.

ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

Σήμερα τα κύματα

έγδερναν την παραλία

ο κόσμος βογκούσε πίσω

απ' τις μάσκες

κι οι Άγιοι κλείδωναν

τις εκκλησίες τους.

Μετά από τη συμφορά

Μετά από τη συμφορά
και της ψυχής μου την περιφορά
το πρόσωπό μου άλλαξε χίλια χρώματα
κόκκινο την ώρα της οργής
κίτρινο την ώρα του φόβου
άσπρο την ώρα της κατακραυγής
μαύρο την ώρα του πόνου

Οι προσπάθειές μου ελπίδες φρούδες
επιχειρήματα αθεμελίωτα
είσαι μια άυλη ύπαρξη, πλέον μακρινή κι απρόσιτη
άφωνη ιδέα, άψυχη κι αμετανόητη

Μετά από τη συμφορά
την προσμονή δε δικαιούμαι
οι αναμνήσεις μου βάρκα στ’ ανοιχτά νερά
μ’ αυτήνε φεύγω, παραιτούμαι...