Μετά από τη συμφορά

Μετά από τη συμφορά
και της ψυχής μου την περιφορά
το πρόσωπό μου άλλαξε χίλια χρώματα
κόκκινο την ώρα της οργής
κίτρινο την ώρα του φόβου
άσπρο την ώρα της κατακραυγής
μαύρο την ώρα του πόνου

Οι προσπάθειές μου ελπίδες φρούδες
επιχειρήματα αθεμελίωτα
είσαι μια άυλη ύπαρξη, πλέον μακρινή κι απρόσιτη
άφωνη ιδέα, άψυχη κι αμετανόητη

Μετά από τη συμφορά
την προσμονή δε δικαιούμαι
οι αναμνήσεις μου βάρκα στ’ ανοιχτά νερά
μ’ αυτήνε φεύγω, παραιτούμαι...